Ocena skuteczności metod poprawy składu florystycznego trwałych użytków zielonych w gospodarstwach północnego oraz wschodniego regionu Polski

Abstract

Celem pracy jest ocena efektów poprawy składu florystycznego łąk grądowych metodą siewu bezpośrednie- go i pełnej uprawy z zastosowaniem mieszanek nasion traw i roślin bobowatych w zróżnicowanych warunkach pluwioter- micznych na terenie północno-wschodniej Polski. Badania typu łanowego prowadzono w trzech gospodarstwach: w Dymniku (53°58′N 19°28′E), w Kątach Milewskich (53°22′N 22°59′E) i w Kodniu (51°54′N 23°36′E). Zabiegi w celu poprawy stanu trwałych użytków zielonych (TUZ) wykonano wiosną 2012 r., a zauważalną zmianę składu runi uzyskano w następnym roku. Efektywność obu sposobów poprawy TUZ oceniano na pod- stawie zmian składu botanicznego runi oraz wielkości plonów białka ogólnego i cukrów rozpuszczalnych. Pozytywny efekt zastosowania obu metod poprawy składu florystycznego uzy- skano w siedliskach łąk grądowych położonych na glebach wytworzonych z gliny lekkiej i średniej. Podsiew spowodował wzbogacenie składu gatunkowego runi, a pełna uprawa poprzez przeoranie rodzimych ekotypów – znaczne jego uproszczenie. W wyniku obu zabiegów w siedliskach grądowych na glebach wytworzonych z gliny uzyskano poprawę wartości użytkowej runi, wzrost sumarycznych plonów białka i cukrów rozpusz- czalnych. Przeprowadzone badania wykazały, że powodzenie poprawy TUZ zarówno metodą podsiewu z udziałem diplo- i tetraploidalnych odmian gatunków traw i bobowatych, jak i pełnej uprawy nie zawsze jest skuteczne i zależy od warun- ków glebowych oraz pluwiotermicznych po przeprowadzonych zabiegach.