Plon suchej masy i białka oraz indeks zieloności liścia SPAD koniczyny łąkowej i festulolium w zależności od sposobu uprawy i poziomu wilgotności gleby

Abstrakt

Celem badań była ocena wpływu niedoboru wody w glebie oraz sposobu uprawy na plon suchej masy i białka oraz względną zawartość chlorofilu w liściach koniczyny łąkowej (Trifolium pratense L.) i festulolium (Festulolium braunii (K. Richt.) A. Camus). Doświadczenie wazonowe przeprowadzono w latach 2012?2014 w hali wegetacyjnej IUNG-PIB w Puławach, w układzie kompletnie zrandomizowanym, w 4 powtórzeniach. Dwie odmiany koniczyny łąkowej (Bona i Pyza) oraz festulolium (odm. Agula) uprawiano w siewie czystym i w mieszankach (50:50), przy 2 poziomach wilgotności gleby: 70% polowej pojemności wodnej (wilgotność optymalna) i 40% ppw (stres suszy). W badaniach wykazano, że długotrwały stres suszy istotnie zredukował plon suchej masy i białka koniczyny oraz festulolium, przy czym największą stratę wykazano w czystym zasiewie koniczyny, mniejszą u mieszanki, a najmniejszą u mieszańca festulolium. Spośród badanych odmian koniczyny bardziej odporna na stres była diploidalna Pyza niż tetraploidalna Bona, co objawiało się mniejszą stratą plonu suchej masy i białka w warunkach suszy. Indeks zieloności liścia koniczyny był istotnie większy w porównaniu do festulolium, niezależnie od warunków wilgotnościowych gleby. Stres suszy przyczyniał się do wzrostu indeksu SPAD u obu badanych gatunków, przy czym istotne statystycznie różnice zanotowano tylko w drugim roku wegetacji.