Zawartość makroelementów w ziarnie pszenżyta ozimego w zależności od wybranych elementów agrotechniki

Abstrakt

Pszenżyto jest powszechnie znane jako cenne zbożepaszowe o wysokiej wartości żywieniowej. Może również zyskaćna znaczeniu jako wartościowe zboże konsumpcyjne, dostarczającecennych frakcji białka i składników mineralnych. Celembadań było określenie wpływu intensywności produkcji nazawartość makroelementów w ziarnie trzech odmian pszenżytaozimego w warunkach 75% udziału zbóż w strukturze zasiewóworaz monokultury zbożowej. Przeprowadzone badania dowodzą,że skład chemiczny ziarna jest cechą silnie uwarunkowaną genetycznie,ale zależy również od udziału zbóż w zmianowaniu,technologii produkcji oraz warunków pogodowych. Najwięcejazotu i sodu zawierało ziarno odmiany Alekto, wapnia Fredro,a fosforu na tym samym poziomie ? Alekto i Cerber. Przy 75%udziale zbóż w strukturze zasiewów stwierdzono wyższą zawartośćazotu, fosforu, potasu i wapnia, zaś w warunkach technologiiintensywnej ? azotu i wapnia. Najwyższą zawartość fosforui magnezu stwierdzono w 2013 roku, o największych opadachw okresie wegetacyjnym. W 2015 roku, z najmniejszą sumą opadów,odnotowano największą zawartość azotu i sodu. Wybór odpowiedniejodmiany, zastosowanie technologii intensywnej czyograniczenie udziału zbóż w zmianowaniu pozwalają na poprawęskładu chemicznego ziarna pszenżyta, a tym samym jego wartościpaszowej i konsumpcyjnej.